دا(شت/ر)ـم غرق میشـ(د/و)م

« داشتم غرق میشدم» ، 

مختصات، عمق و بسامد رنج و اندوه را موجِ سه کلمه میکند.

برای تمام مردمان دنیا بطری به موج انداختم و داشتم غرق میشدم. 

روی زانوهایم تمام اقیانوس ها را شنا کردم و داشتم غرق میشدم. 

در جزیره وامانده تنم تنها افتادم و داشتم غرق میشدم. 

پریانِ غم اندودِ دریایی شنا کنان و داشتم غرق میشدم.

 سرم به صخره خورد و داشتم غرق میشدم. 

دارم غرق میشوم و داشتم غرق میشدم.

دارم غرق میشوم و برای تمام مردمان دنیا بطری به موج انداختم.

دارم غرق میشوم و روی زانوهایم تمام اقیانوس ها را شنا کردم.

دارم غرق میشوم و در جزیره وامانده تنم تنها افتادم.

دارم غرق میشوم و پریانِ غم اندودِ دریایی شنا کنان.

دارم غرق میشوم و سرم به صخره خورد.

دارم غرق میشوم و داشتم غرق میشدم.

 «دارم غرق میشوم» ،

مختصات، عمق و بسامد رنج و اندوه را موجِ سه کلمه میکند. 

مشروح اخبار

این بیست و پنجمین سال و یکمین روز معادل با نه هزار و صد و سی و دومین روز از زندگی من بعد از همان ابرنواختری است که مرا از هیچ کند و هست کرد. 

هفت پند در بند/۳

طبق آمار من از هر دو نفر در بیمارستان یکی حامله است. یعنی توی رختکن که لباس عوض میکنی شکم های گنده است که اینور آنور میخزد، از آنجایی که خوب بُر نخورده است بخش ما دو تا باد کرده و دو تا ترکیده دارد. حالا گیریم فصل، فصل جفت گیری و کارهای خاک بر سری ست ولی منطقا نباید یکی دیگه با یکی دیگه یک حال دیگه ای بشود بعد آبش را بدهند آقای میثاقی بخورد شیفتش را هم در پاچه من بکنند. حالا اصلا جای شیفت در پاچه من، من نمیفهمم هفته اول که هنوز کلام نطفه منعقد نشده این دست وامانده به شکم گرفتن دیگر چه صیغه ای ست. والا من هم در گردنم یک جنین حداقل سه ماهه در آوردم، هر دو سلولند حالا  مال تو احتمال دارد که یک چیزِ مزخرفی مثل خودت بشود و مال من احتمال دارد یک همچون چیزِ مزخرفی مثل چیزِ مزخرف‌ِ در شکمِ توی مزخرف بشود. به هر حال اگر بنا به دست گرفتن به سلول های در حال تقسیمِ نامیرا باشد که من هم از فردا اعلام حاملگی میکنم و دست به گردن شیفت می گذرانم.

خلاصه که از آدم های بی برنامه خوشم نمی آید یعنی جدی وقت رفتن روی تشک اصلا زمانی که خاک شده بودی یا حتی زمانی که سالتو بارانداز خوردی و حتی آن لحظه که حریفت سنجاب پرنده رویت اجرا کرد اصلا به این فکر نکردی که گوشِ گل کلمی ات درون رحمت رشد میکند؟ در هر حال آدم حتی موقع حال و حول باید به فکر چال و چول باشد. 

روزنامه کِی هان!

انسیه عروسی کرده است یک جمله اخباری است از همان ها که تیتر روزنامه میشود، بعد برای اینکه خواننده جمع کند دو خط توضیح مینویسند، «دوست صمیمی تو که در جوگیری های دوران راهنماییت خاطره اش را با خون چکیده از انگشت سبابه ات مهر کردی و گفتی تا پای جان باهم دوست میمانید، عروسی کرده است...... ادامه در صفحه فلان» بعد حالا بگرد در ستون راست چین و چپ چین صفحه فلان که  «انسیه ، همان که در شماره قبلی توضیح داده شد که دورهمی های دوستانه میگرفت و تو را دعوت نمیکرد، بعد تو خودت را برایش از هشت جهت جغرافیایی پاره میکردی و دوستت نداشت آخر سر هم یک شبه کاشف به عمل آمد دیگر دوستش نداری و در اینستاگرام آنفالویش کردی، عروسی کرده است» 

انسیه عروسی کرده است و در روزنامه ها هم مینویسند که انسیه عروسی کرده است و  یک نفر در وبلاگش نوشته که انسیه عروسی کرده است. حتی مینویسند که در چاپ اسفند 98 منتظر بود حداقل تولدش یاد انسیه مانده باشد. انسیه عروسی کرده است و آرزوی این که بیایم بنویسم دوستم عروسی کرده است راهم کاغذ باطله ای کرد که باید مچاله کنم بندازم ته سطل آشغال. 

هفت پند در بند/۲

تو راست میگفتی، من نمیتونستم کسی رو دوست داشته باشم چون هیچ وقت خودمو دوست نداشتم .
من راست میگفتم، تو حتی سعی نکردی جای خودم منو دوست داشته باشی چون هیچ وقت منو دوست نداشتی. 

جنگ هسته ای

آخر عاقبت این جنگ ها میشود جنگ هسته ای! همه مان پودر میشویم، از هر کشوری نهایتا سران مملکتی و عوامل تولیدمثلی در محفظه های سربی باقی می  مانند.  48 ساعت اول نیروگاه های برق از کار می افتند، آب لوله کشی قطع میشود، منابع غذایی در معرض تشعشعات همه غیر قابل استفاده میشوند. آتش سوزی نصف بیشتر بافت شهری را ازبین میبرد. اندک مفت خورانی که از هر کشور می مانند در امور مملکتی هم ناتوانند نه نیروگاهی راه میفتد، نه آبی تصفیه میشود، در 10 سال بعدی به این نتیجه میرسند که وقتی رعیت نباشد اربابی معنا ندارد، باز دول غربی چهارتا خواننده و مسئول سرگرمی دارند( اینجا نهایتا محمود هفت تیرکش را بر میدارند که قلع وقمع شان میکند). در 20سال بعدی به این نتیجه میرسند که باید نسل را زیاد کرد. بچه هایی که جهش یافته به دنیا می آیند. نرخ متوسط رشد صفر میشود و شعار فرزند بیشتر زندگی بهتر و نه به غربالگری کارا نیست. در 30 سال بعدی تمام ساختمان ها فرسوده شده، نشست میکنند، طبیعت حق خودش را پس میگیرد. در 100 سال بعدی تمام چیزی که از دین و مذهب وجود داشته از یاد همه خواهد رفت، شهر های بزرگ تبدیل به جنگل های بزرگ شده اند که مدفن همه ما خواهد بود. در 1000سال بعدی و انتخاب طبیعی، بازمانده های اندکی خواهند بود که از تنهایی، حرف زدن هم از یاد برده اند. در میلیون ها سال بعدی منابع غذایی گیاهی به وفور یافت میشود، جانوران آبی قدم به خشکی خواهند گذاشت و غذای اصلی بازماندگانمان از گیاه خواری به گوشت خواری تغییر میکند. آتش کشف میشود، زندگی عصر سنگی آغاز میشود بعد عصر سنگی نو می شود. در میلیاردها سال بعدی و با توسعه شهرنشینی، تمدن های گمشده کیلومترها عمیق تر از سطح زمین کشف میشوند که از میزان توسعه یافتگی آن ها پشم های دنیا به هم گره میخورد. اولین انسان به ماه قدم میگذارد، ( با اینکه ادعاهای ناسا در خصوص سفر به ماه را سالهاست کذب میخوانم)، انرژی هسته ای کشف میشود. بلاخره آدم ها میفهمند آدم فضایی و پری دریایی ها وجود دارند، مادرم زاییده میشود و من زایانده میشوم و مینویسم: آخر و عاقبت این جنگ ها میشود جنگ هسته ای! همه مان پودر میشویم. 

من بر مِنبر

معنی این همه هیت به نوشته هایم را نمیفهمم، دست من است که تایپ میکند، کلام اما کلام خداست که از دست های من جاری می شود. جمع هات هاست! از قضا من بر مِنبر. 

خدا مرده است

نسخه 87 تومنی ش رو نمیتونه پرداخت کنه، اونوقت معتقده خدا هرچی بخوام بهم میده، من که بهش پول دادم ولی یه گور بابای خدا هم حواله کردم و در ادامه اضافه کردم اگر خدا میتونست کاری بکنه وضعت این نبود. 

هفت پندِ در بند/۱

من خوب بلدم زخماتو مرهم بشم، پس تظاهر کن که مریضی وگرنه که نشیمنگاهت متزلزل. 

سر، در، گم

بلاتکلیفم.

مثل فوت فتیشی که باید زخم پای دیابتی پانسمان کنه.