با این که ذاتا تا آخر عمرم مدیون علیرضا بابت تمام جاهایی که زد زیر کتفم و پرتم کرد وسط معرکه هستم، مخصوصا برای ارشد خوندن، با اینکه باهم خوندیم، باهم در اومدیم، باهم سر کلاس نشستیم ولی وقتی بهم گفت دوباره برگردیم بهم و هنوزم دوستم داره، قاطع ترین نه ای که داشتمو به عنوان گزینه آخر گذاشتم روی میز بدون برگشت.
با اینکه استاد زبانم لحظه ای فارغ از تعریف و تمجید و تحسین هر آنچه که از هویتِ من بود، نبود محکم ترین حالتی که تونستم در رو بستم و دیگه هرگز بر نمیگردم به کلاسش حتی با اینکه از برنامه آیلتسم فرسنگ فرسنگ دور افتادم.
با اینکه دکتر ک بهترین کیس برای رابطه بود اما گمونم بهش فهموندم قرار نیست از خط قرمز هام بخاطرش رد بشم.
این درست ترین گذار طی شده با منه! این بزرگ ترین لطف در حق من ِ n ماهِ دیگه است.
