شرح در متن

این جوجه های خواهر من، دو زرده ان. علی آقا شوهر عمه فاخر و محبوب من جوجه آبیه رو میکشه یه گوشه که تو مهندس میشی و پول پارو میکنی و جوجه صورتی رو هل میده یه گوشه که تو پرستار میشی و چس مثقال پول گیرت میاد، حالا این جوجه هی راه میره میگه من دوست دارم پرستار شم چس مِقِله پول در بیارم. علی آقا من یک سال و یک نیمه بازی کردم، پنجره نقل و انتقالات پولیمم هم چندان باز نبود ولی ماشینمو گل کردم، وقتی تمام پسرای دور و برت روی نیمکت بودن. اجرت با علی آقا پروین و عفت کلامش و یک چشمک تقدیم جمالِ بی نقطه ات

گدایی یا دزدی مدرن؟

امروز سمینار دعوت بودم « صرفا برای اینکه بگم چرا ساعت هفت صبح پنج شنبه که قورباغه شنا نمیکنه مترو ولیعصر بودم» به مجرد سرازیری به خیابون تا به خودم بیام دیدم دستمو کشیده گذاشته روی قلبش به نام پدر، پسر و روح القدس، مراسم طول و طویل عشای ربانی راه انداخت گفت آمین؟ گفتم بده نگم آمین گفتم آمین.

گفت خب حالا برای یک ژانویه برای یتیم های کلیسا میخوایم تیشرت نو بخریم. تو انرژیت خیلی خوبه.

گفتم نه که بد باشه پیش خودش بگه مسلمونا خسیسن، تو بگو آخه ننه ات مسیحی بوده یا آقات؟ یتیمای مسلمون کمن، کاور تایپ مسیحیشونم با تو؟ مگه کشیشای اونا مثل آخوندای مان؟ خودشون پدر روحانی دارن یتیم کجاشون بود؟ 

گفتم نقد ندارم، 45 دقیقه پیاده منو راه برد رسیدیم ATM، عین میش عقب گله پشتش رفتم.

رمزمو که زدم گفت صبر کن! صبر کردم. یکم دکمه هارو دستمال کرد، دعای ربانی کرد. زد 200 تومن گرفت، کارتمو تحویل داد. از همینجا میگم جیزیز کرایس بزنه به کمرت. اِی از صلیب از جایی که نمیدونی آویزونت کنن. کارتو دستی نکن دستتو کاری کن. 

هیچ

بعنوان کسی که سالها با اضطراب و حملات پنیک دست به یقه بوده؛

عجله نکن! هرجا تند تر راه رفتی، تند تر حرف زدی، تند تر کارهاتو انجام دادی و حتی تند تر غذا خوردی در ناخودآگاهت داری پیام اضطراب رو مخابره میکنی به تک تک سلول هات. به عنوان کسی که همیشه مضطرب بوده و استاد عجله میگم که واقعا ته همه عجله کردنا هیچی نیست.