هیچ
سه شنبه, ۴ دی ۱۴۰۳، ۰۴:۴۴ ب.ظ
بعنوان کسی که سالها با اضطراب و حملات پنیک دست به یقه بوده؛
عجله نکن! هرجا تند تر راه رفتی، تند تر حرف زدی، تند تر کارهاتو انجام دادی و حتی تند تر غذا خوردی در ناخودآگاهت داری پیام اضطراب رو مخابره میکنی به تک تک سلول هات. به عنوان کسی که همیشه مضطرب بوده و استاد عجله میگم که واقعا ته همه عجله کردنا هیچی نیست.
با عجله قراره به چی برسیم مثلا؟ کی ایم ما مگه مسئول ستاد مدیریت بحرانی چیزی هستیم؟
اون وقتا که عجول بودم، خیال می کردم از بقیه عقبم ولی می بینم همون بقیه هم کس خاصی نیستن.
اونا که واقعا کسی ان، خیلی جلوتر از این حرفان که بشه به گرد پاشون رسید. احتمالا.
بعد دیگه فقط یه زندگی آروم و درست میخوای، نه بیشتر. و اینم عجله نداره خدایی.
حالا اضطراب و شتاب ممکنه دلایل مختلفی داشته باشه اما خب...