سوگوارانِ غذا یا چه میدانم غذای سوگواران!!!
سه شنبه, ۱۹ ارديبهشت ۱۴۰۲، ۰۹:۳۹ ب.ظ
ترکیب ماکارونی با نوشابه زرد مثل 1 مرداد 1400 میمونه.
عطر مردن داره.
فقط دو نفر توی دنیا میدونن که آخرین وعده غذایی عمرمون چیه، برای تو یکیش منم.
اینکه اولین وعده غذایی بعد از مردن یه نفر چجوری میتونه باشه رو کی میدونه؟ اینکه اولین سفره ای رو بچینی که به جای پنج تا بشقاب چهارتا داشته باشه رو چی؟ اینارو بازم من میدونم ولی دیگه تو نمیدونی...
اینکه آدم سوگِ غذایی داشته باشه مزخرفه عین قورت دادن تیغ اصلاح خرد شده به ابعاد نگینی لابه لای غذا میمونه. مثل خاکستر مرده میمونه که به عنوان ادویه به غذات میزنی. مثل دورچین و مخلفات بغض و بدبختی و بیچارگیه.
چه تعابیری، چه توصیفاتی... گلوم زخم شد!
چندتا از عزیزانم، ماه‌های آخر خیلی اذیت بودن. وقتی رها شدن، خوشحال بودم. ولی خب آدم تنها و دلتنگ می‌شه.
روح رفتگانتون شاد. آرزوی صبر و آرامش دارم براتون [:گل]