_لقد خلقنا الانسان فی کبد_
«خداوند برای هر کس خیری بخواهد، به آن خواهد رسید»
و همانا خواست خداوند بر غارت بدن کودکانِ بی پناه که پناهی جز خداوند نگرفتند و او داننده هرچه نهان است.
«شما اراده نمی کنید مگر اینکه خداوند ـ پروردگار جهانیان ـ اراده کند و بخواهد»
و متجاوزان گام های شیطان را پیروی کردند زمانی که
اراده شیطان بود و خداوند اراده کرد و خواست که شیطان اراده کند، همانا اراده شیطان در طول اراده پروردگارتان بود شاید بیندیشید.
«آیا اینان سیر در زمین نمی کنند تا بنگرند سرنوشت آنان(طغیانگران پیشین) چگونه شد...؟»
سرنوشت برادری که متجاوز به خواهر خود بود، پسر و دختری بود که پسرِ طغیانگرِ پدرِطغیانگر، متجاوزِ خواهر خود بود.
«آیا زمین خدا پهناور نبود که در آن هجرت کنید؟»
و آنان (عمه و برادرزاده) زمانی که فرشتگان جانشان را می گیرند می گویند در چه حال بودید؟
«خودتان را مکشید زیرا خدا همواره با شما مهربان است».
و خداوند مهربان ترین مهربانان است.
باشد که ایمان بیاورید.
نمی‌دونم علاقه‌ای به داستایوسکی دارید یا نه. اما این یادداشت من رو یادِ فصلِ «مفتش اعظم» در کتاب برادران کارامازوف انداخت.